18

Bagong Taon...

10:17

Pili nalang ang mga tao sa buhay ko. Sa oras na sinusulat ko ito wala na akong iniisip kundi ang aking anak.

Gusto ko nang umalis sa trabaho ko dito sa Qatar. Hindi ko pa rin alam kung saan ako magsisimula kahit alam kong marami akong pwedeng pagsimulan. Kailangan ko lang siguro i-set ng maayos ang mga bagay na kailangan ko nang gawin. Marami pa ring gagawin.

Tahimik talaga simula nang hindi na ako active sa isa kong account sa Facebook. Nasa work ako ngayon

17

Dalawang taon na ang nakalipas,

Hindi naman sa wala akong maisulat sa blog na to. Old school na daw eh. Nauuso na yung Vlogs. Yung Video Blogs.  Sarap sana gumawa. Kaso alam mo yun? Ano naman content ko?

Naisip ko, kung gagawa ako ng Vlogs, kailangan ko iconsider yung mga sinasabi ng mga Vloggers na napanood ko sa Youtube. Oo kailangan balanse daw yung oras mo. I work, I study. Iniisip ko pwede ko siyang gawin during my off. Pwede.

Ok lang siguro, kahit hindi katarantaduhan yung content. Basta may manood lang..

Balik tayo sa totoong rason kung bakit tayo nandito ulit..

Wala na akong ganang magsulat. Ang dami nang nangyari. Sana matapos ko na pagaaral ko para makauwi na ako. Hindi na magandang nakakulong na ako kahit na malaki ang sinasahod ko. Nakakamatay. Suicide talaga ang pagalis ng bansa. Unti-unting kinukuha ni Lord yung buhay mo. Nakakadepress....

There is the depression, malignant na. Parang may bukol sa loob ng katawan mo. 

16

Kospleyer


Buhok na  parang cotton candy, makulay at kumikinang ang kasuotan. napintahan ang mukha ng kakaiba, maski ang kilos at kaanyuan ay iba.

May pinaggayahan.

makulay ang buhay ng isang cosplayer. liberal ang mga  taong gumagawa nito. madalas mo silang makikita kapag may Convention na tinatawag. marami silang maiisip na susuutin. walang lebel sa yaman, katayuan, edad, kompleksiyon at iba pa.

masaya ang buhay ng cosplayer. nakikita niyang nakatingin sa kanya ang mga tao sa paligid kahit hindi siya nakatingin. nakangiti ang mga tao dahil sa kanya kahit di siya nakangiti. nababaliw ang mga fans na parang gusto nilang pagyayayakapin at paghahalikan.

matatapos ang isang araw. balik sa kanya-kanyang buhay. ngunit ang titulo ay dala-dala hanggang sa muling pagkikita kita. ngiti ang isinusukli sa pangungutya ng pagiging isip-bata.

sa kabila ng lahat, tao lang din silang maiihalintulad sa isang nagtatanghal sa entablado. binubuhay ang mga  walang buhay, likhang-isip, at mga iniidolo.

ordinaryo lang din sila.

kumakain tatlong beses isang araw, naliligo, tatutulog, napapagod at naagtratrabaho

may pinaggayahan, pero walang pagbabago

 

15

sinimulan ang bawat talata mula sa paghinga ng malalim
mga katagang aasashan mong matatalim
mga pangarap at pangakong parang ulap na makulimlim
lulubog ang pagkatao sa oras ng takip-silim

namulat sa mundo bilang anak-dalita
makikitaan ng mga dungis ang katawang sariwa
makinis na talampakan itinatapak sa lupa
 yakap ang manikang nagiisa na lamang ang mata

punit ang damit na hindi nalalabhan
suot-suot ng magdamagan
kaselanan ay nahahanginan
sa kalsada'y naglalakad at  pinapabayaan

mga mata ay nanghuhusga't naaawa
sasabihin ang mga tao sa paligid ay walang nagagawa.
kamusmusan mo'y sagisag ng pagiging malaya
pitak sa pisngi, nagpapakita ng ng pagdurusa

14

Dang

wala akong hinangad kundi ang kaligayahan mo. napakarami kong pagkukulang na hindi ko talaga alam kung mababayaran o mapapalitan ko ito. masaya ako dahil nakilala kita

sa mga panahong nagiging mahina ako, akala ko magiging malakas ka. ikaw yan eh. mahina. sana nandiyan ako para tulungan ka. pero wala akong mapagbalingan.

hindi ko gustong mawala ka.. nagsinungaling ako. kung ito rin ang iyong hiling tatanggapin ko to. para lang sumaya ka ulit.

kung hindi ko na magagawa yung mga ipinangako ko, sana kung sino man yung darating magawa niya para hindi ka manghinayang. hindi kagaya ng mga nangyayari sayo tungkol sa akin, puro panghihinayang

kung hindi ko na magawang pasiyahin ka, sana kung sino man yung darating araw-araw ka niyang pasiyahin. uulitin ko, iyon lang ang hinihiling ko sa buhay.

kung hindi ko na magawang iparamdam sa iyo na nandito lang ako, sana kung sino man yung darating makita mo siya araw-araw. mapunan ang pisikal at emosyonal na pananatili.

sana huwag mong iisipin na hindi kita minahal. mahal na mahal kita. alam kong alam mo kung bakit ko ginagawa ito. oo tama ka, natuto akong huwag umikot ang mundo sa taong minamahal ko. dahil sa isang pagkakamali lang maari akong bumagsak. nangyari na sa akin yan. ayaw ko nang maulit lalo na nasa pinakamataas na ako.

hindi ka pa rin mawawala sa puso ko. kung huli na ang lahat para sa akin, magiging masaya ako para sa iyo. ibibigay ko ang kalayaang karapat-dapat sa iyo.

13

may pagpipilian ka ba?

tinanong ako ng isang kasama namin kung bakit ako nandito sa upuan ng mga pagalawang pinuno. iyan ang sinagot ko

wala ang pinakaamo kong muslim. nagbakasyon sa panahon ng ramadan. magaling. medyo maluwag ang lugar. hindi mainit para magtrabaho.

sa loob ng isang linggo gusto kong umiyak. alam mo ba yung pakiramdam ng isang musmos na ipinatapon sa isang masukal na gubat na punong-puno ng mababangis na hayop? na wala kang alam sa pakikipaglaban? na ang dala dala mo lamang ay isang punyal?

nagalit ako sa mga amo ko, maski sa mga pinoy na kasama ko. hindi ko alam kung bakit ako pinaupo doon. at hanggang ngayon nakaupo parin ako dito. isang linggong katangahan, kagaguhan, kamangmangan, at puro kamalian ang naganap. naaawa na ako sa sarili ko. gusto ko nang sumuko

ngunit lumabas ang musmos sa gubat matapos ang isang linggo. bumalik siya sa kanyang koponan. lahat sila'y nakatingin sa kanya. hindi mo mawari kung naaawa o natutuwa sila sa mga sugat, galos , hiwa at pasa na natamo. galit ang mukha ngunit nangingilid sa luha ang kanyang mga mata.

manhid na ang kaluluwa sa mga emosyon, nakakapagod...

kung ano man ang mangyayari ngayon..

tatanggapin ko. sawang sawang sawang sawang sawang sawa na ako sa trabaho ko.

12

ginusto ko nanamang magsulat ulit

pero ano naman ang isusulat ko?

.
.
.

isa akong mandirigma, na hawak ang kapangyarihang ipinagkaloob sa akin ng maykapal. walang nakakakita nito kundi ako lang.

gamit ko ito sa araw araw. sa mga panahong ako'y nanghihina ito lang ang tangan ko. lalo na wala akong kasama na nakikipaglaban. tanging ako lang.

hindi rin naman araw araw lagi akong panalo. iba ang pagkakapanalo sa pagkaligtas. sugat at lamat sa balat ang makapagtatago nito. kasi hindi mo malalaman kung nanggaling ito sa pagkatagumpay o pagkabigo.

araw-araw may sakit. araw -araw may ginhawa. araw-araw may luha. araw-araw may ngiti.

wala akong inspirasyon, kasi walang may gusto. wala akong dahilan kasi walang tumatanggap. akala ko malalakas din sila, pero sa bandang huli binabawian din sila ng buhay at ako'y maiiwan.

nauubos na ang oras ko sabi nila. mas mahihirapan na ako kapag nakitaan na ako ng putik buhok sa aking ulo. sa loob loob ko, ipapaubaya ko nalang ito sa Diyos. Kung ano ang kanyang loob, iyon ang masusunod